تنبیه انقلابی بودن

بسم الله الرحمن الرحیم

انقلابی بودن و اصلا انقلاب ها چه زمانی اتفاق می افتند؟ زمانی که جریان اشرافیت در هر جامعه ای برای تثبیت و ادامه حاکمیت خویش برتوده گاه با زندان سنت های پوسیده توجیح گر ستم خویش میشود وگاه هنگامی که سنت ،دین ویا مذهب فتوای بر ظلم شوریدن میدهد ،خود حاکمان ومنادیان بورژوا و خورده بورژوا علیه دین میشورند و طرفدار نو اندیشی میشوند و دین را مانع ازادی بشر میدانند، مثال بارز این قضیه به جریان سرمایه سالار یهودباز میگردد ، یهودیان که از دیرباز هرگاه حاکمیتی قوی پدید می آید در هرجای جهان بلافاصله درون آن نفوذ می کنند وآن را مطابق خواسته های خود فرم میدهند ،یک مصداق این قضیه همین مسئله  به مسیحیت باز می گردد،آنجا که یهود به دلیل قوانین نژاد پرستانه خویش نمی تواند،دین خود را بسط به دهد و از یک سو هم از ظلم ستیزی مسیحیان پیرو تعلیمات روح الله میترسند، توسط یکی از عوامل خود یعنی شائول آیین مسیحیت را از وادی مسیح به آیین پولسیت میکشانند تا جایی که نشانی از عیسی را دراین مذهب به هیچ وجه نتوان یافت، و از همین ره یافت حاکمیت ظالمانه اربابان کلیسای کاتولیک که زیر نظر خود جریان یهود قرار دارد به مدت ده ها قرن بر جهان غرب پایدار میسازند و همان زمان که احساس می کند مردم باهمان تعالیم خودشان که با اعتقادات مسلمین ساکن اروپا درهم آویخته ،آماده بیدار شدن و یک انقلاب هستند ،بلافاصله علیه کلیسای کاتولیک می ایستند و در یک بازی بسیار خشن جریان پروتستان را به وجود می اورند تا با یک تغییر مانع وقوع انقلاب اراده ها شوند، اما چه زمانی یک انقلاب به وقوع می پیوندد ؟ زمانی که مردم از انحطاط ارزش های انسانی و ظلم بر خویش از سوی طبقه اشراف به ستوه می اید تصمیم به دگرگونی اوضاع می گیرد..

حال شما خود را جای طبقه اشراف بعدازتصمیم توده ها برای دگرگونی ببینید چه میکنید؟

قطعا هرچه از دستتان بیاید انجام میدهید که این اراده معطوف به یک دگرگونی نشود ونهایتا در حد یک تغییر باقی بماند تا بعد از مدتی که تب انقلابی گری و عدالت خواهی خلق فرو کش کرد ،به دلیل سالها حاکمیت و اربابیت بر توده تمام نقاط ضعف و قوت اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی جامعه را میشناسد .پس با انواع کارشکنی ها و ستیز مخفیانه با افراد بر آمده از اراده ناشی از عدالت طلبی مردم سعی در مقابله حتی با این تغییر دارد تا اوضاع را به شکل سابق بازگرداند و در این راستا ابتدا به یک جنگ روانی تمام عیار علیه جریان روی کار آمده ای که قرار است ، انقلاب را شکل بدهد دست میزنند ، و پس از کارشکنی های فیزیکی و جنگ روانی شدید علیه این جریان انقلابی ف مردم را وادرا به این میسازند تا به جای تکامل سیر انقلابی گری به ارتجاع دست بزنند ،ارتجاعی که همواره به بازگشت جریان بورژوا به حاکمیت منجر خواهد شد، البته بدیهی است هر جریان انقلابی ابتدای راه به دلیل تازه کار بودن ومعمولا جوان بودن و تغییر یک سیستم کهنه که سالها اربابیت داشته بر مردم با مشکلاتی روبروست و گاه دست به اشتباهاتی هم میزند اما این اشتباهات آنقدر ها هم بزرگ نیستند که جریان رسانه ای بورژوا آن را بزرگ می کند ،جان کلام اینکه تفاوت جامعه قبل از انقلاب با بعد از انقلاب این است که همواره قبل از انقلاب توده ها خود علیه جریان سرمایه سالار و اشراف هستند و بعد از انقلاب خود توده ها منادی جریان سرمایه دار که این حاصل جنگ رسانه ای کارتل های قدرتمند اشراف و بورژوا است ،و پس از بازگشت اوضاع یک انقلاب به دوران ارتجاع سرمایه داری جریان سرمایه دار سعی می کند که اشتباهات حاکم دوران تب انقلابی را به کل انقلاب تعمیم دهد و آن شخص را بعنوان یک موجود نجس به جامعه یاد اوری کند ، مثال های امروزی آن را میتوان به مصر اشاره کرد ، وضعیت مرسی هنگام پس از انقلاب و بعد از دوران بازگشت لیبرال ها به قدرت در دوران سیسی یک گواه این مسئله است... وشاید یکی از مثال های کمی رقیق تر در همین ایران خودمان است ، پس از 16 سال حاکمیت علنی لیبرال ها و فاشیست های سرمایه دار بر کشور، توده خسته از قبح شکنی ها ی جریان بورژوا و جریان وادادگی دست به تغییر زدند و به رای فطرت تا ابد عدالت طلب انسان جریانی را روی کار اوردند که طلایه دار ان محمود احمدی نژاد بود

طبیعی بود جریانی که با شعارهای انقلابی و عدالت طلبانه برسرکار آمده است نتواند با منادیان فاشیسم سرمایه داری سر سازگاری داشته باشد، پس انواع اهانت ها توهین ها ،کارشکنی ها وحتی کودتا علیه اراده مردم در سال88 را رقم زد جریان بورژوا که عمدتا به لطف خدا ونائب امام عصر ناکام ماند، خط تبلیغات علیه احمدی نژاد و به عبارت بهتر علیه انقلابی زیستن یک ملت را،نه فقط  منادیان فاشیسم سرمایه سالار داخلی نظیر اصلاح طلبان و یا کارگزاران وامثالهم ،که از لندن تا نیویورک و از تل اویو تا کانبرا و ریاض و ... راهبری میکردند. وبعد ازتمام شدن ریاست احمدی نژاد و بازگشت ارتجاع لیبرالیستی به کشور ، حالا شاهد حمله به احمدی نژاد به شیوه ای نوین هستیم تا جایی که انگار کشور یک ملک سلیمان بود قبل از احمدی و بعد از او حالا به هیروشیمای بعد از حمله اتمی تبدیل شده است ، این در حالی است که به گواه آمار دولت قبل به اندازه چندین و چن دولت قبل کارخدمت کرده و فعالیت انجام داده که البته طبیعتا اشتباهاتی داشته است که بنده مدافع اشتباهات ان نیستم ، اما متاسفانه کار تا جایی علیه انقلابیون بالا گرفته که حتی برخی افرا د مومن ومذهبی وجریانات انقلابی هم برای اثبات معتدل بودن خود به احمدی نژاد حمله می کنند بی آنکه بدانند این تله منادیان فاشیسم سرمایه داری لیبرال است و حمله به احمدی نژاد ،نه برای جلوگیری از تکرار اشتباهات چون اویی که تنبیه یک انقلاب وشاید تنبیه انقلابی بودن است.