دفترچه دلتنگی

.

بسم الله الرحمن الرحیم

چقدر از وسعت دلها فاصله گرفته ایم... چقدر تمام این شهر را با گامهای غربت پیموده ایم ... چرا تنها همراه این روزهای ما دلتنگی است؟... آه که این روز ها شهر چقدر بی در و پیکر شده است...چرا لشکربیگانگان از دل ،اینقدر  راحت شهر را به تسخیر خود درآورده اند... این روزها تازیانه ناکسان چه بسیار زخم های بر تن من و کسانم وارده ساخته است ... کجایی میراث اشک های علی در چاه...احتمالا بدانی و شاید ندانند چقدر دلتنگ تو ام ... ای دلیل دلتنگی یحیی در تشت طلا ...ای زمزمه لبهای حسین در هنگامه اصابت چوب خیزران ... ای تنها قوت زینب از کربلا تا شام ...مگر زهرا زنده می ماند در آن نود روز بعد از پدر بدون یاد تو ...ای تنها دلیل آرامش علی و زهرا در شب ماتم زده و آتش گرفته کوچه بنی هاشم...ای خواب و بیداری حسن درهنگامه سوختن در تب ناشی از زهر جفا... ای آرامبخش درد دستهای قطع شده عباس ، ای که یادت میشکست تاریکی زندان هارون رادرپیش چشم موسی، بیا و باران اسیدی در حال بارش بر شهر مارا بهمراه ابرهای سوغاتی ذهن و دل در رهن شیطان ادمیان را کنار زن و رنگین کمان ونور آفتاب به ما شبه ادمیان هدیه بخش تا باز بتوانیم همچون پدرمان ادم باشیم و علامه خلقت...بیا و همچون باران بهاری ببار بر روان کویری ام و ببخش سبزی آدمیت بر جان تشنه این کویر... گویند برای ذی القرنین شدنت در زمان برای بیدار شدن از خواب چند هزار ساله مان باید کهف خواند تا بیایی ووالنهار اذا تجلی  باشی در غار شب زده انسان پس جانسوز تر و دل سوخته تر از همیشه میگویم

الهم اعجل لولیک الفرج